15 Eylül 1917’de İstanbul’u hava hücumlarına karşı korumak amacıyla “İstanbul Tayyare ve Topçu Muharebat-ı Havâiye Kumandanlığı” kuruldu. Bu birlik Ayastefanos’ta bulunan 9. Hava Bölüğü ile takviye edilerek Genel Karargâhın 13. Şubesi’ne (Türk Hava Kuvvetlerinin ilk organizasyonu olarak değerlendirilmektedir. O.G.B.) bağlandı.

30 Eylül 1917 günü İngilizler’in Handley Page O/100 tipi tek uçağı, İstanbul’a taarruz etmek için İmroz’dan havalandı. Uçağa 20 adet 50kg ve 16 adet 10kg’lık bomba yüklenmişti. Hedefi Ayastefanos Hava Meydanı ve İstinye’deki Yavuz gemisiydi. Ancak Saroz körfezinde kıyıya yakın bir yerde uçarken, motor arızası nedeniyle uçak sahile zorunlu iniş yaptı. Pilot ve rasıt Türklere esir düştü. İstanbul bombalanmaktan bir şekilde kurtulmuş oldu.

26 Ocak 1918’de mayın yaraları alan yavuz Zırhlısı İstinye tersanesine demirledi. Bu tarihten sonra İngiliz uçakları Yavuz’u batırmak için özel çaba sarf edeceklerdi.

3 Mart 1918’de iki İngiliz uçağının İstanbul yönünde uçtuğu uyarısı üzerine Edirne-Uzunköprü’de konuşlandıran 9. Harp Tayyare Bölüğüne ait üç uçak havalandı. Ancak geç gelen haber nedeniyle İngiliz uçakları önlenemedi. Bu uçaklar Şarköy’ü geçerken, yerden çekilen ikaz telgrafları da İstanbul’a aynı saatte 9.30 da vardılar. Hiçbir engellemeyle karşılaşmayan uçaklar İstinye koyundaki Yavuz zırhlısına yöneldiler. Gemiden açılan savunma ateşi karşısında herhangi bir bomba saldırısında bulunmadan geri döndüler. Bazı kaynaklarda İngiliz uçaklarından birisinin Osmanlı uçaklarıyla hava muharebesi sonucu düşürüldüğü ve uçuş ekibinin esir alındığı yer almasına karşılık, böyle bir bilgi askeri kaynaklarda bulunmamaktadır.

30 Mart 1918 günü iki İngiliz uçağı İstinye’deki Yavuz zırhlısına keşif-bombardıman uçuşu yaptılar. Bu saldırıda herhangi bir hasar verememişlerdi.

6 Mayıs 1918’de yine iki İngiliz uçağı, 14.00 sularında İstanbul’a hiç bir müdahale olmadan vardılar. Derhal İstinye koyuna yönelen uçaklar Yavuz gemisine keşif-bombardıman saldırısında bulundular. Yerden açılan ateş sonucu bombalarını gelişigüzel atarak İstanbul’dan geriye döndüler. Bombalar herhangi bir zarar vermezken, bunların dönüş rotalarını kesmek amacıyla Çanakkale meydanından iki Alman pilotu ayrı uçaklarla havalandı. Ancak İngilizlerle herhangi bir temas sağlanamadığı için her iki tarafın uçakları kendi meydanlarına indiler.

1 Temmuz 1918 (Bazı kaynaklarda saldırı tarihi 5 Temmuz olarak belirtilmektedir. O.G.B.) günü beş İngiliz uçağı İstanbul’u bombalamak için İmroz’dan havalandılar. Uçaklar Gelibolu ve Şarköy civarından geçerken, gözetleme postaları tarafından teşhis edilip İstanbul’a haber verdiler. O günlerde İstanbul’un uçaksavar düzeninde Üsküdar’da bir tek modern (!) batarya vardı. Diğerleri ise kundakları yükseltilmiş geleneksel sahra topları ve makineli tüfeklerdi. Şehir üzerine gelen İngiliz uçakları dağılarak değişik yerlere saldırdılar: Zeytinburnu’ndaki askeri mühimmat fabrikasına iki, Haydarpaşa tren garına dört, Selimiye kışlasına altı, Haliç tersanesi ile Hasköy denizaltı iskelesine dört, Davutpaşa kışlasına da bir bomba atılmıştı. Gülhane parkına düşen tek bomba ise Sirkeci tren garına isabet ettirilemeyen bomba olarak değerlendirilmişti. Bir uçak da Beyazıt Meydanı üzerinde alçalarak Harbiye Nezaretini bombalamak istemişse de yerden açılan makineli tüfek ateşiyle amacından vazgeçip uzaklaşmıştı. Atılan bombaların hasarları hakkındaki raporlar az ve önemsiz olarak bildirilmesine rağmen sivillerden yaralananlar olmuştu. Saldırı başlarken Ayastefanos Meydanı’ndaki 9. Harp Tayyare bölüğünden iki uçak kalkmış, düşmanla teması ancak onların dönüş yolunda sağlayabilmişlerdi. İngiliz uçaklarının hızı Osmanlı uçaklarından daha fazla olması sayesinde herhangi bir çatışma olmadan İstanbul’dan hemen uzaklaşmışlardı.

Gece saldırıları üzerine Enver Paşa, Dahiliye Nezaretine (İçişleri Bakanlığı) gönderdiği yazıda bir dizi önlemler sıralamıştı: Şehrin çeşitli yerlerine canavar düdükleri konması, sivil halk, polis ve rütbeli askerlerin kendi silahlarıyla düşman uçaklarına ateş açmalarının kesinlikle önlenmesi, alarm verildiğinde halkın sokaklardan çekilerek en yakın binanın alt kat ya da bodrumlarına sığınması, polis tarafından yapılan uyarılara aldırmayan, ev ve işyerlerinin ışıklarını söndürmeyen, uçaklara ateş edenlerin şiddetle cezalandırılması gibi maddeler yer alıyordu. Bu metin 14 Temmuz 1918 tarihli İstanbul gazetelerinde yayınlanmıştı.

23 Temmuz 1918’de altı uçaklık İngiliz-Fransız filosu 15.00 civarında İstanbul’a saldırdı. Bu kez gözetleme postalarından herhangi bilgi gelmediği için savunma birlikleri uyarılamamıştı. Müttefik filosu Marmara Denizi ve Adalar yönünden gelerek baskın avantajını kullanmışlardı. İngilizler Ayastefanos Meydanı, Hasköy Denizaltı İskelesine, Fransızlar Beyazıt Meydanı’na bomba saldırısında bulundular. Bombalar hedeflerde önemli hasar vermemiş ancak çevredeki evler zarar görürken, sivillerden yaralananlar olmuştu.

26/27 Temmuz 1918 gecesi saat 02.15’te iki İngiliz uçağı İstanbul semalarına geldi. Önce Silahtarağa Elektrik Santralı’nı (Santral tüm Avrupa yakasının elektriğini sağlamaktaydı. O.G.B.),  ardından Kâğıthane’deki balon birliğini bombaladılar. Dönüş rotasında Haliç Tersanesi ve Galata Köprüsü’ne de birer bomba atan İngiliz uçakları, olaysız İmroz’a döndüler. Önceden uyarılamayan İstanbul şehrinin aydınlık olması yine İngiliz uçuculara hedeflerini bulmalarında kolaylık sağlamıştı. Atılan bombaların hiçbirisi hedeflere isabet etmezken, halkın psikolojisi üzerinde etkili olmuş, yaralanan ve evleri zarar gören sivil halkta yılgınlık başgöstermişti.

28/29 Temmuz 1918 gecesi İngilizler hava hücumuna bu kez üç uçakla geldiler. İki uçak Ayastefanos Deniz Tayyare İstasyonu’na bomba saldırısında bulundu; yerdeki üç adet Sablatnig SF.5 tipi uçak hasar gördü. Üçüncü uçak Galata köprüsüne bomba saldırısı yapmış, ancak isabet kaydedememişti.

29 Temmuz 1918 ‘de Umur-u Havâiye Müfettişliği, Kuvva-yi Havâiye Müfettiş-i Umumi’liği olarak ismi değiştirildi. Böylelikle orduda kara ve deniz kuvvetlerinden ayrı bir havacılık unsuru olarak kurulurken, bunların yeniden teşkilatlanma süreci de başlatılmıştı.

Devam edecek…