Çoğu zaman bir fotoğrafta “insan” nasıl önemliyse, bir mekan da, onu var eden, geliştiren, güzelleştiren insanla önem kazanır. Bunun sonucunda insanla mekan arasında bir duygusal bağ oluşur. Atatürk Havalimanı da yıllar içinde yaşanmışlıklara sahne olarak, insanların güçlü bir duygusal bağla bağlandığı mekanlardan biri oldu. İşte bu nedenle, emekli edilse de, kolay kolay belleklerden silinmez. Gün olur bir fotoğraf, bir sözcük, bir nida ya da bir uçak sesi, hepimizi anılarda buluşturur. Atatürk Havalimanı kimi zaman neşeyle, kimi zaman hüzünle, kimi zaman da hasretle anılır.

Henüz çocukken, rahmetli babamın Yeşilköy’den uçakla Ankara’ya yapacağı seyahatlerin, evimizde günler öncesinden başlayan heyecanını hatırlıyorum; “İyi bakın, uçaktan size el sallayacağım” derdi. Yıllar geçti havalimanına gitmenin, uçağa binmenin heyecanını ben de yaşadım. Gazeteci oldum, “havalimanı muhabiri” olarak görev aldığım yıllarda gece-gündüz çalıştım Atatürk Havalimanında... Sonra emekliliğimde Airkule serüveni başladı. Zaman öyle hızlı akıyor ki, Airkule.com’un kuruluş tarihinden bu yana 12 yıl geride kalmış… Daha kaç yılı geride bırakırız, bilinmez ama bu havalimanı,  tanıklık ettiğimiz olaylarla, dostluklarla, acı-tatlı anılarla aklımızda kalacak; en çok da yüreğimize kazınmış Atatürk ismiyle…

Aydınlık günler dileğiyle.